1. Wydaje mi się że postąpił by tak samo,wolę nie oceniać jego decyzji
2. Dziwne zestawienie,,fabularnie chyba Rzeka choć przyznam że Gone,baby gone w wersji książkowej jednak wiele lepsze od filmu

Dzięki za odpowiedź. Zestawienie wzięło się od opisu filmu:"Film oparty na powieści Dennisa Lehane'a, autora "Mystic River", pod tym samym tytułem." Chyba, że się pomyliłem i tu chodzi o inny film/książkę. Ja myślę, że Mystic River jest lepszym filmem, ma śietny klimat, dobrze dobrana obsada i wogóle zdaje mi się, że jest bardziej profesjonalny; jednak fabuła bardziej mi się spodobała w Gdzie jesteś, Amando.

Wg mnie ostatnia scena ukazuje właśnie, że Patrick zdał sobie sprawę ze swojej nieodpowiedniej decyzji...

zgadzam się... tym bardziej że podejmując taką decyzję skrzywdził wiele osób - odeszła od niego dziewczyna, "dobry glina" siedzi w więzieniu. Dziecko odebrano "matce" która chciała je kochać i wychować i zwrócono matce biologicznej która miała dziecko w d.... i tak naprawdę tęskniła do niego tak jak się tęskni do każdej RZECZY do której człowiek się przyzwyczaił. Ciotka - osoba której najbardziej zależało na dziecku została odsunięta od dziecka . Została tylko matka której prócz ćpania i facetów niewiele interesuje i tylko ona została "uszczęśliwiona" a w ogóle nie potrafi docenić jaki skarb posiada.

nie uważam, że bohater żałował swojej decyzji, gdyż doskonale zdawał sobie sprawę jaka jest matka. Generalnie uważam, że jego wybór powinien być poza dyskusją. Argumenty, które przedstawił staremu są tak mocne, że trudno z nimi dyskutować. On nie miał innego wyjścia i podjął jedyną słuszną w tym momencie decyzje. Przecież w końcu to matka. Jaka by nie była. Kochała swoje dziecko - na swój sposób oczywiście. Kradzież matce dziecka (dziecko przecież kocha matkę) i oddanie go obcym (starym już) ludziom, to niezbyt mądry pomysł. A jakie będą późniejsze losy dziecka i na kogo wyrośnie (argumentacja starego) - to już oczywiście inna sprawa i trudno sie z nim , przynajmniej w dużej części, nie zgodzić...

nie jestem za tym aby matkom odbierano dzieci.... jednak trudno się pozbyć "rozczarowania". Druga prawa, że przecież państwo bardzo często odbiera dzieci rodzicom - właśnie w takich przypadkach jak ten. Co do bohatera, to jednak widać było że miał on nadzieję na to, że matka w końcu doceniła skarb jaki ma i się zmieniła. Jak widać było - sprawiło mu przykrość to że jego nadzieje spełzły na niczym...

trudno było liczyć na radykalną zmianę w postawie matki, dlatego ja osobiście szczególnie się nie rozczarowałem. Myśle, że bohater podobnie, choć na pewno po cichu liczył na cud...
Państwo odbiera dzieci, ale czyni to w ramach określonych przepisów i procedur, a wszystko dzieje sie pod kontrolą sądu i we współpracy z opieką społeczną. Odebranie dziecka, to ostateczność, ale najpierw sąd musi odebrać lub ograniczyć rodzicom prawo do opieki, a dziecko, w pierwszej kolejności trafia do rodziny zastępczej, rodzice zaś mają szansę na poprawę, więc to zwykle jest czasowe. NIc nie stoi na przeszkodzie, aby bohater zwrócił się do opieki społecznej, lub podjął tego typu kroki w celu pomocy dziecku, skoro, jak widać, zależy mu na nim.
Dla mnie absurdalne wydaje się zachowanie dziewczyny bohatera, która kompletnie bezzasadnie opuszcza chłopaka... Być może to był pretekst...Tak to tylko moge wytłumaczyć, bo przyczyna wydaje się absurdalna. Ten wątek wydaje mi sie mocno naciągany.

to odejście wynikało chyba z tego, że nagle zobaczyli jak bardzo różnie postrzegają "świat" - ale jak mówisz to był tylko pretekst .