Tytułowy cud tyczy się sprawy debiutu reżyserskiego "Wielkiego Bena".
O ile wielu znanych aktorów, którzy swym geniuszem wielokrotnie tworzyli kreacje kultowe, często "gubią" się po drugiej stronie kamery, tworząc słabe filmy. Ben Affleck jest pod tym względem fenomenem - jego aktorstwo można przyrównać do drewnianej gry Rasiaka w piłkę. nie jest dziwne więc, że gdy złapał do ręki kamerę, praktycznie wszyscy widzieli w tym przedsięwzięciu kameralną klapę. Nie stałem do nich w opozycji, jakież więc było moje zdziwienie po obejrzeniu "Gone Baby Gone". Trzeba przyznać, że debiutantowi wyszedł całkiem zgrabny dramat sensacyjny (do tej kategorii najbliżej filmowi). Affleck miesza gatunki, włączając do problemów społecznych wiecznie żywe w filmach zagadnienie "złej policji" i umieszczając to wszystko na tle historii porwania i zbiegłych morderców.
"Wielki Ben" odważył się w swoim debiucie zadać tez rekordową ilość pytań poruszających skomplikowane tematy, głęboko sięgające moralności, sprawiedliwości, sztuki wyboru. Może nie robi tego prefekcyjnie (co poza nie do końca przekonywującą rolą Casey'a jest chyba jedyną wadą) ale sprawnie, dzięki czemu film zmusza do skupienia uwagi na poruszanych kwestiach, nawet jeśli nie potrafi ostatecznie udzielić na nie odpowiedzi.

7/10